Marmarti
Kakang kawah adi ari-ari. Bapa
tumekaning kaki. Niat ingsun suksma
sejati, mundhut pakarti asihing gusti kang
maha suwung. Jejibahan iki wigatining laku
; mersudi patitise tindak
pusakane titising hati
Sewu candra
ing telenging angkasa tansah nora
bisa dadi sengkala. Mungguhna kajangka
isih kasebut mokal mukti ing dampar paseban
ingsun, sinandhing dening lelakuning laku jati
; sanadyan gelap ngamparku
bakal kababar araras gelap sayuta
Hamung
agunging samudra pangaksami twin seruning
panuwun ring pupus semu luh lan esemmu
napak paramasastra mayapadha. Mangsa iki
dak suwun kinanthi wigati, seleh sedyamu
sinandhing ing sarining pasebaning sun
ambegan dawa kapeksa dak sendhal
rinacik getun binundhel tembang pangudarasa
awit
esem rembulan kang gegojekan lawan mega iku
malah nanting eluh karanta-ranta
geneya,
kapanging ati kudu ginubet pedhut cintraka
wis dak pilah-pilah kabeh
samubarang jangkah
saiki, mengko, sesuk, lan emben
nganti ngegla kabeh bakal rinasa
nanging,
kidunging kencling wengi
kang ngarerujit iku
pratandha
katresnan kita kudu biru
aku hidup di negeri hantu*
tak percaya adalah hujan batu
ke arahku dan selamanya ular
dihujat sebagai penghujat
dirajam malam kegilaan
dilarung dalam kapal-kapal
ke luar pulau karang
bersandar pada hantu
aku menjaga mata dalam buta
menjemput maut dalam gila
*meminjam sebuah lagu seorang teman
c a t a t a n a n g
i n
Surgaku
adalah air yang mencurahkan bening. Buih-buih pertama yang lafasnya
nafas pupus daun dengan anggur, kopi dan mimpi mabuk sendiri
Surgaku masih kamar kecil yang lembab penuh asbak, abu dan lumut.
Tanpa selembar rambut
pun menyeberanginya. Aku telah bersaksi kepadamu tentang surga dan dia
yang sempat terlupa. Angin yang bergasing telah mematahkan
tulang-tulang rusuknya demi seutas nafas hantu ular belang